Ναύκρατις

Δέκα πετράδια του στέμματος: Τα χαμένα έργα – στόχοι των αρχαιολόγων Μέρος B

Η δίψα για θησαυρούς κάθε είδους κινητοποίησε ανά τους αιώνες πάμπολλους τρελούς, που έψαξαν οπουδήποτε: στα βάθη των ωκεανών, σε σπηλιές και κορυφές βουνών, σε δάση, στα έγκατα της γης, σε χαλάσματα και σε κρύπτες. Μια ιδιαίτερη μερίδα αυτών των τρελών ξοδεύει ολόκληρες ζωές σε αρχεία και βιβλιοθήκες, αναζητώντας αρχαία έργα. Παλιές βιβλιοθήκες και αρχεία με χειρόγραφα, παπύρους και περγαμηνές είναι γι’ αυτούς ό,τι η σπηλιά των 40 κλεφτών για τον Αλημπαμπά. Είναι μια εξαιρετικά κουραστική εργασία, αλλά κάποιες φορές αποδίδει εκπληκτικούς καρπούς.

Χρυσάφι και στάρι: όταν η Μαύρη Θάλασσα έγινε ελληνική λίμνη

Θέλοντας να μάθει κανείς τα πιο χτυπητά στοιχεία των Ελλήνων, δεν έχει παρά ν’ ανέβει μαζί τους σ’ ένα πλοίο. Αν πρέπει κανείς να ξεχωρίσει ένα-δύο χαρακτηριστικά του λαού μας, αυτά είναι η αγάπη για τη θάλασσα και την περιπέτεια. Όντας θαλασσινός λαός, οι Έλληνες έζησαν από και με τη θάλασσα, φτάνοντας στα πέρατα του κόσμου κι ανακαλύπτοντας τα μυστήριά του. Ίσως το πιο εύγλωττο παράδειγμα αυτής της σχέσης είναι ο αποικισμός της Μαύρης Θάλασσας και η μετατροπή της από Άξενο Πόντο σε ελληνική λίμνη.

Pages

Subscribe to RSS - Ναύκρατις