Παρατηρώντας κανείς τη διεθνή επικαιρότητα, δεν χρειάζεται να είναι ειδικός για ν’ αντιληφθεί ότι οι σχέσεις μεταξύ των κρατών είναι ένα πολύπλοκο και πολυεπίπεδο παιχνίδι ισορροπιών με αλληλεπιδράσεις πολλών και άνισων μεταξύ τους παραγόντων. Για ν’ ανταποκριθεί ένα σύγχρονο κράτος στις προκλήσεις του καιρού του θα πρέπει να διαθέτει πλειάδα εφοδίων που να του επιτρέπουν να διαμορφώνει όσο μπορεί αυτοδύναμη πολιτική στα διεθνή πράγματα κι έτσι να επιτυγχάνει τους στόχους του. Δύο απαραίτητα χαρακτηριστικά είναι ο αξιόμαχος στρατός και η εύστροφη πολιτική ηγεσία.

Δεν χρειάζεται να διαβάσει κανείς σφυγμομετρήσεις – όσο αξιόπιστες κι αν θεωρούνται – για να βεβαιωθεί πως υπάρχει διάχυτο ένα κλίμα απαισιοδοξίας μεταξύ των Ελλήνων, απαισιοδοξία τόσο για την πολιτική, όσο και την οικονομική και κοινωνική κατάσταση του τόπου. Η κατάσταση αυτή μοιραία γεννά αντιδράσεις. Ποια όμως είναι η ορθή αντίδραση, αυτή που θα φέρει ανάταση; Πώς εκδηλώνεται και από ποιούς; Και, πάνω απ’ όλα, ποιό είναι το χρέος του απλού πολίτη έναντι της κατάστασης αυτής;