Ο ξένος αντιπροσωπεύει από τις απαρχές της ιστορίας κάτι το φοβερό. Προκαλεί ανάμικτα συναισθήματα φόβου, ανασφάλειας, αλλά και γοητείας, ως κάτι εξωτικό. Συχνά αισθανόμαστε ότι απειλεί τα ήθη και τον τρόπο ζωής μας,. Άλλοτε είναι μια ευκαιρία για διάλογο με το διαφορετικό ή για περιπλάνηση και παρατήρηση. Αν υπάρχει δε ένας λαός που συμπυκνώνει όλες αυτές τις τάσεις στην αντίληψή του για τους ξένους, αυτός είναι οι αρχαίοι Έλληνες. Στο κείμενο αυτό θα προσπαθήσουμε να διακρίνουμε τα πρίσματα, μέσα απ’ τα οποία έβλεπαν οι Ελληνες τους ξένους.

Ένα από τα ευλογημένα αποτελέσματα της τεχνολογικής προόδου των τριών τελευταίων αιώνων είναι η εντυπωσιακή ταχύτητα των μεταφορών και επικοινωνιών. Η πρόοδος στον τομέα αυτόν έδωσε τέτοια ώθηση στα ταξίδια, ώστε σήμερα (έχοντας δεδομένη την τεχνολογική αυτή πρόοδο) να μην κατανοούμε το παρελθόν. Πριν το 19ο αιώνα, τα ταξίδια ήταν μια επίπονη και ακριβή δραστηριότητα, την οποία αναλάμβανε κανείς μεμονωμένα και με πολύ ρίσκο, προσδοκώντας μεγάλο κέρδος.