Όταν οι Έλληνες ανέκτησαν τη Μακεδονία: ο Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος

Παρατηρώντας κανείς τη διεθνή επικαιρότητα, δεν χρειάζεται να είναι ειδικός για ν’ αντιληφθεί ότι οι σχέσεις μεταξύ των κρατών είναι ένα πολύπλοκο και πολυεπίπεδο παιχνίδι ισορροπιών με αλληλεπιδράσεις πολλών και άνισων μεταξύ τους παραγόντων. Για ν’ ανταποκριθεί ένα σύγχρονο κράτος στις προκλήσεις του καιρού του θα πρέπει να διαθέτει πλειάδα εφοδίων που να του επιτρέπουν να διαμορφώνει όσο μπορεί αυτοδύναμη πολιτική στα διεθνή πράγματα κι έτσι να επιτυγχάνει τους στόχους του. Δύο απαραίτητα χαρακτηριστικά είναι ο αξιόμαχος στρατός και η εύστροφη πολιτική ηγεσία.

Η διατροφή των αρχαίων Ελλήνων Μέρος Γ: Τα συμπόσια

Όταν ακούει σήμερα κανείς τη φράση «αρχαίο συμπόσιο», οι πρώτες εικόνες που του έρχονται στο μυαλό είναι από άντρες που πίνουν αμέτρητο κρασί κι οργιάζουν με γυναίκες και όχι μόνο. Δεν είναι ν’ απορούμε. Στο συλλογικό υποσυνείδητο έχουν εντυπωθεί οι υπερβολές της ρωμαϊκής παρακμής, όπου μισοπάλαβοι αυτοκράτορες όπως ο Νέρωνας κι ο Καλιγούλας έδιναν κάθε μέρα στη λέξη όργιο νέο περιεχόμενο. Το συμπόσιο, όμως, ως ένας ξεχωριστός θεσμός της αρχαίας ελληνικής κοινωνίας, είχε τελείως διαφορετικό περιεχόμενο και σκοπό. Αυτό θα προσπαθήσουμε ν’ ανακαλύψουμε με το σημερινό μας κείμενο.

Η διατροφή των αρχαίων Ελλήνων Μέρος Β: τα ποτά

Μία αφρικανική παροιμία λέει: «το νερό είναι το μόνο ποτό του σοφού ανθρώπου». Αυτή είναι σίγουρα μια καλή συμβουλή για εγκράτεια, μα η περιέργεια, η φαντασία και η εφευρετικότητα του ανθρώπου δημιούργησαν ευτυχώς αμέτρητα είδη ποτών προς κατανάλωση, άλλοτε για λόγους υγείας άλλοτε για απόλαυση κι έτσι δεν αρκούμαστε στο νερό. Κι αν σήμερα τα περισσότερα ποτά – αλκοολούχα ή μη – έχουν γίνει κτήμα του παγκόσμιου πολιτισμού, η διαδρομή ορισμένων από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας αξίζουν την προσοχή μας.

Η διατροφή των αρχαίων Ελλήνων Μέρος Α: τα φαγητά

Φανταστείτε ότι πρέπει να ταξιδέψετε πολύ μακρυά από τον τόπο σας, σε ανθρώπους παντελώς άγνωστους σε σας, με σκοπό να τους μελετήσετε όσο γίνεται καλύτερα σε ελάχιστο χρόνο. Ποια μέθοδο θ’ ακολουθήσετε; Ίσως ο ασφαλέστερος και αποτελεσματικότερος τρόπος είναι να παρατηρήσετε τις διατροφικές τους συνήθειες. Κι αυτό, γιατί η διατροφή ενός ατόμου κι ενός λαού κρύβει τα πιο πλούσια στοιχεία για το χαρακτήρα του, για την ιστορία του, για τη διαδρομή του. Στο σημερινό κείμενο θα ξεκινήσουμε ένα ταξίδι στο μαγικό κόσμο της αρχαίας ελληνικής γαστρονομίας.

Όταν η Ευρώπη σώθηκε πρώτη φορά από τους Άραβες: η πολιορκία της Πόλης

Ο μέσος άνθρωπος της σύγχρονης Ευρώπης απολαμβάνει πλειάδα από αυτονόητα αγαθά και η ζωή του χαράσσεται – εκούσια ή και ακούσια – από τους θεσμούς και τις αξίες που διαμόρφωσαν οι λαοί της. Η ευρωπαϊκή ιστορία είναι πολυκύμαντη και επ’ ουδενί ανέφελη∙ πόλεμοι, συγκρούσεις και συμφορές ταλαιπώρησαν τους λαούς της για αιώνες. Οι αξίες και ο τρόπος ζωής της πλέον αποτελούν κεκτημένο, χωρίς οι σημερινοί λαοί να χρειαστεί να τις υπερασπιστούν απέναντι σε κάτι βαθιά διαφορετικό. Υπήρξε, όμως, τέτοια εποχή.

Η εξέλιξη του πολέμου στην αρχαία Ελλάδα Μέρος Β΄: Τα όπλα

Ένα ηλιόλουστο πρωινό, ένα μικρό παιδί ανέβηκε με τη μαμά του στην ακρόπολη των Μυκηνών. Αφού ατένισε όλον τον αργολικό κάμπο, μπήκε στο μουσείο και στάθηκε μπροστά στις ασπίδες. «Κοίταξε μαμά. Δεν είναι όλες ίδιες! Γιατί;». Η μαμά του εξήγησε υπομονετικά ότι, όσο περνούσαν τα χρόνια, οι υπερασπιστές της ακρόπολης σφυρηλατούσαν ασπίδες σε διαφορετικά μεγέθη και σχήματα, ώστε να είναι κάθε φορά πιο άνετες και χρηστικές για ν’ αποκρούουν τους εισβολείς. Το χαμόγελο του παιδιού, όταν κατάλαβε τα λόγια της μητέρας του, είναι ισχυρότερο από χίλιες διαλέξεις πάνω στο θέμα.

Η εξέλιξη του πολέμου στην αρχαία Ελλάδα μέρος Α΄: Η διεξαγωγή σύγκρουσης

Βλέποντας την ελληνική ιστορία συνολικά, στο μεγαλύτερο κομμάτι της οι Έλληνες αμύνονταν στα σύνορά τους έναντι εισβολέων ή τσακώνονταν μεταξύ τους για τις εύφορες πεδιάδες που βρίσκονταν ανάμεσά τους. Κατά την αρχαιότητα, ο πόλεμος ήταν καθημερινότητα για τους πολίτες των ελληνικών πόλεων – κρατών και διαμόρφωνε τόσο τον τρόπο σκέψης όσο και τη στρατηγική τους.

Ο πνευματικός άνθρωπος ως καθοδηγητής: το παράδειγμα του Θαλή

Ταξιδεύοντας πρόσφατα στην Ασία με μία αραβική αεροπορική εταιρεία, έσπευσα να χρησιμοποιήσω μια εφαρμογή που σου επιτρέπει να ξέρεις ανά πάσα στιγμή που βρίσκεται το αεροπλάνο. Καθώς το πρόγραμμα εκκινούσε, στην οθόνη εμφανίσθηκε το μήνυμα «δείτε το στίγμα και την πορεία του αεροπλάνου: Thales». Αξιοπερίεργο δεν είναι το ποσό εκτιμούν οι Άραβες τον ελληνικό πολιτισμό, αλλά το πόσο έχει επηρεάσει ο Θαλής την παγκόσμια σκέψη• σίγουρα πάντως αρκετά, ώστε να είναι έναυσμα να ξετυλίξουμε τη ζωή και το έργο του.

Pages

Subscribe to Οι λαβύρινθοι της Ιστορίας  RSS