Η ανάγκη για πρόγνωση του μέλλοντος είναι μια ανθρώπινη ανάγκη τόσο αρχέγονη όσο και ο ανθρώπινος πολιτισμός. Ο φόβος για ό,τι επιφυλάσσει το μέλλον και η επιθυμία να ελεγχθεί ώθησε πολλούς ανθρώπους ως και σήμερα να καταφύγουν σε κάθε λογής ειδικούς και αγύρτες για να ξορκίσουν το κακό. Παρόλη την πρόοδο της επιστήμης, η ελπίδα για πρόγνωση δεν εγκατέλειψε ακόμη και τους εξυπνότερους και ισχυρότερους ανθρώπους. Στην αρχαιότητα η μαντική ικανότητα θεωρείτο θεϊκό δώρο και οι μάντεις προμομιούχοι. Σταδιακά, άρχισαν να λειτουργούν μαντεία σε ιερές περιοχές, αφιερωμένες στους θεούς.

Αν κοιτάξει κανείς το χάρτη της Μεσογείου, οι ακτές της Αφρικής φαντάζουν οι πιο αφιλόξενες και η ενδοχώρα της ένα μέρος μυστήριο και πάντως επικίνδυνο∙ εκτός από εσάς που σας έλκουν τα εξωτικά μέρη, οι υπόλοιποι δεν θα πηγαίνατε ποτέ εκεί. Κι όμως, δεν ήταν πάντα έτσι. Οι Έλληνες γνώριζαν τα παράλια της βόρειας Αφρικής από τη μυκηναϊκή περίοδο, όταν τα πλοία των Μυκηναίων κυριαρχούσαν στη Μεσόγειο κι οι Φοίνικες δεν είχαν ακόμη εμφανισθεί. Αργότερα, τον 7ο αιώνα π.Χ.

Δεν χρειάζεται να επικεντρωθεί κανείς στη σύγχρονη εποχή για να μελετήσει και να κατανοήσει τη μετανάστευση των Ελλήνων σε άλλους τόπους. Επί χιλιάδες χρόνια, η ελληνική συλλογική μνήμη είναι δεμένη με ιστορίες αλλεπάλληλων μετακινήσεων. Αν και η πάροδος του χρόνου και η αλλαγή των συνθηκών μας απομάκρυναν από τις αρχαίες ελληνικές μεταναστεύσεις, είναι τόσα πολλά τα στοιχεία, που τις κάνουν οικείες, ώστε να μπορούμε να μπορούμε να μάθουμε πολλά απ’ αυτές.